Obliczona, pobrana i przekazana przez płatnika kwota podatku od nienależnie wypłaconej kwoty przychodu (dochodu) nie stanowi nadpłaty podlegającej zwrotowi na rzecz podatnika. Podmiotem uprawnionym do wystąpienia o stwierdzenie i zwrot nadpłaty jest w takim przypadku płatnik.

STAN FAKTYCZNY
W latach 2001-2003 skarżący uzyskał przychód z tytułu udziału w zyskach spółki, osiągniętych przez nią w latach 2000-2002. W ocenie spółki i wspólników dywidendy zostały naliczone i wypłacone prawidłowo. Konsekwencją tego spółka jako płatnik obliczyła, pobrała i przekazała na rachunek właściwego urzędu skarbowego zryczałtowany podatek dochodowy od osób fizycznych. Spór między organami a podatnikiem dotyczył oceny skutków zwrotu dywidendy jako wypłaconej bezpodstawnie.
UZASADNIENIE
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie przyznał rację organom podatkowym, które odmówiły stwierdzenia nadpłaty w podatku dochodowym od osób fizycznych. W ocenie sądu zarówno z punktu widzenia spółki, jak i skarżącego w latach 2001-2003 dokonano wypłat dywidend, wynikających ze stosownych uchwał zgromadzenia wspólników spółki. Sąd zwrócił uwagę, że obowiązek zwrotu dywidend jako wypłaconych niezgodnie z przepisami prawa wynika wprost z art. 198 kodeksu spółek handlowych.
Uchwała o zwrocie dywidend z uwagi na brak podstaw do ich wypłacenia podjęta została dopiero 20 grudnia 2004 r. Stanowiła ona zaistniałe w 2004 roku zdarzenie skutkujące obowiązkiem zwrotu przez skarżącego otrzymanych dywidend. Pozwoliła uznać, iż dywidendy wypłacone w latach 2001-2003 były świadczeniem nienależnym, ujawniając niejako fakt braku podstaw do jego wypłaty.
W ocenie sądu rację ma organ podatkowy, że kwota pobranego od tych dywidend podatku podlegałaby zwrotowi na rzecz skarżącego, gdyby zwrócił on spółce nienależne świadczenia w kwotach brutto, a zatem odpowiadających kwotom przychodu z tytułu udziału w zyskach osób prawnych. Powodowałoby to skutek w postaci braku przychodu, innymi słowy sytuację, gdy podatnik nie otrzymałby żadnej kwoty tytułem dywidendy.
Skarżący błędnie przyjął, że uzyskaną przez niego kwotą dywidendy była kwota faktycznie mu wypłacona po pomniejszeniu o podatek dochodowy. Tymczasem, co już podkreślano, przychodem skarżącego z tego tytułu była kwota brutto.
Obowiązkiem organów podatkowych oceniających zasadność wniosku konkretnego podmiotu jest ustalenie, czy w okolicznościach faktycznych danej sprawy stwierdzenie nadpłaty i jej zwrot może nastąpić na rzecz tego właśnie podmiotu.
Skoro zaś ustalone zostało, że spółka wypłaciła kwoty nienależne i od kwot tych jako płatnik odprowadziła podatek, to jej - a nie skarżącemu - przysługiwało prawo wystąpienia o stwierdzenie i zwrot nadpłaty.
Zdaniem sądu obliczona, pobrana i przekazana przez płatnika kwota podatku od nienależnie wypłaconej kwoty przychodu (dochodu) nie stanowi nadpłaty podlegającej zwrotowi na rzecz podatnika. Podmiotem uprawnionym do wystąpienia o stwierdzenie i zwrot nadpłaty jest w takim przypadku płatnik. Uszczuplenie spowodowane uiszczeniem podatku w istocie następuje tu nie w majątku podatnika, ale w majątku płatnika, który nienależnie wypłacił kwotę przychodu. Sąd zauważył, że także z punktu widzenia płatnika wydatek, jakim jest wypłata dywidendy, obejmuje kwotę brutto.
Wyrok WSA w Warszawie z 23 lutego 2007 r.
SYGN. AKT III SA/Wa 2876/06, niepublikowany
ALEKSANDRA TARKA