W jaki sposób, w świetle przepisów ustawy o CIT, różnice kursowe wpływają na wartość początkową środka trwałego?
Cenę nabycia oraz koszt wytworzenia koryguje się o różnice kursowe naliczone do dnia przekazania do używania środka trwałego. Wynika to z art. 16g ust. 5 ustawy z 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 54, poz. 654 z późn. zm.). Podatnicy CIT mają prawo wyboru jednej z dwóch zasad rozliczania różnic kursowych: tzw. metody podatkowej oraz metody bilansowej. Pierwsza to kontynuacja zasad obowiązujących w latach wcześniejszych, sprowadzająca się do podatkowego uwzględniania jedynie zrealizowanych różnic kursowych. Uszczegółowiono natomiast uwzględnianie dodatnich różnic kursowych jako przychodów, zaś ujemnych - jako kosztów uzyskania przychodów. Druga metoda odwołuje się do przepisów o rachunkowości i może być wybrana na co najmniej trzy lata. Można ją stosować pod warunkiem, że sporządzane za ten okres sprawozdania finansowe będą badane przez uprawnione podmioty. Najważniejsza różnica między obiema metodami polega na tym, że metoda bilansowa pozwala uwzględniać przy ustalaniu podstawy opodatkowania zarówno zrealizowane, jak i niezrealizowane różnice kursowe.
Odrębnym zagadnieniem jest natomiast uwzględnianie różnic kursowych dla celów ustalenia wartości początkowej środka trwałego. Różnice kursowe zrealizowane przed oddaniem środka trwałego do używania, bez względu na przyjętą metodę ich rozliczania, uwzględnia się w wartości początkowej. Problem pojawia się przy różnicach niezrealizowanych. Wspomniany art. 16g ust. 5 ustawy nie budził wątpliwości w stanie prawnym obowiązującym do końca 2006 r. Ponieważ jego treść nie zmieniła się, należało oczekiwać, że nie będzie nadal budzić wątpliwości. Pojawiła się jednak interpretacja wydana przez departament podatków dochodowych MF (z 27 kwietnia 2007 r., nr DD6-82132-123/MD/07/578). Ministerstwo twierdzi, że jeśli podatnik wybierze podatkową metodę ustalania różnic kursowych, powinien korygować cenę nabycia lub koszt wytworzenia środka trwałego wyłącznie o zrealizowane różnice kursowe. Zasada taka dotyczy środków trwałych przyjętych do używania od 2007 roku. Oznacza to, że gdy zobowiązanie dotyczące nabycia lub wytworzenia środka trwałego nie zostanie uregulowane na dzień jego przekazania do użytkowania, to różnice kursowe naliczone na ten dzień nie zostaną uwzględnione w wartości środka trwałego. Mimo że interpretacja MF budzi kontrowersje, to organy podatkowe się do niej stosują. Dowodem na to jest m.in. postanowienie Pomorskiego Urzędu Skarbowego z 10 września 2007 r. nr DP/423-0123/07/AK.