Spłata kapitału pożyczonego z banku nie stanowi dla firmy kosztu podatkowego. Stanowią go natomiast zapłacone odsetki, a także wszelkie dodatkowe koszty zaciągnięcia kredytu. Zaliczając je do kosztów, zmniejszamy płacony podatek.
Koszty zdobycia finansowania, np. zawarcia umowy kredytu w banku, mogą być znaczące. W zasadzie im wyższy kredyt, tym większe koszty. Są to nie tylko płacone od kredytu odsetki, ale także typowe opłaty bankowe, np. prowizje za przyznanie kredytu, a także koszty prawników, zabezpieczeń, doradztwa finansowego.

Jest przychód, jest koszt

Kosztami uzyskania przychodu są koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów lub zachowania, albo zabezpieczenia źródła przychodów, z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 23 ustawy o PIT lub art. 16 ustawy o CIT. Zatem kosztami uzyskania przychodu są racjonalnie uzasadnione wydatki ponoszone w celu osiągnięcia przychodu lub w związku z utrzymaniem danego źródła przychodu, pod warunkiem że wydatki te nie zostały wymienione w treści ustaw o podatkach dochodowych jako niestanowiące kosztu. Zasada ta dotyczy także kosztów związanych z obsługą kredytu zaciągniętego na cele działalności gospodarczej.

Koszt odsetek

Podatnicy mają możliwość zaliczenia do kosztów uzyskania przychodów wydatków związanych z obsługą kredytu, czyli przede wszystkim odsetek, stanowiących wynagrodzenie banku za udzielenie kredytu. Zgodnie z obowiązującymi obecnie przepisami obydwu ustaw o podatkach dochodowych, odsetki od otrzymanych pożyczek i kredytów naliczone, lecz niezapłacone, nie stanowią u pożyczkobiorcy lub kredytobiorcy kosztu uzyskania przychodów - staną się nim dopiero w momencie faktycznej zapłaty. Nieco inaczej jest w przypadku kredytów na zakup środków trwałych.
Odsetki od kredytu na zakup składników majątku przedsiębiorstwa podatnika zaliczanych do środków trwałych naliczone do dnia przekazania środka trwałego do używania powiększą wartość początkową tych środków. Dlatego odsetki od kredytu, które powiększają wartość początkową, będzie można zaliczyć do kosztów uzyskania przychodów tylko w drodze odpisów amortyzacyjnych. Brak możliwości rozliczenia tych wydatków w inny sposób wynika bezpośrednio z przepisów, które przewidują, że nie uważa się za koszty uzyskania przychodów odsetek, prowizji i różnic kursowych od pożyczek (kredytów) zwiększających koszty inwestycji w okresie realizacji tych inwestycji.
Odsetki naliczane od dnia przekazania środków trwałych do używania będą mogły być zaliczone bezpośrednio do kosztów ich uzyskania.



Potrzebne dokumenty

By móc zaliczyć odsetki od kredytu do kosztów podatkowych, konieczne jest udokumentowanie, że dany wydatek został faktycznie poniesiony. Sama umowa kredytowa, która zawiera harmonogram spłat, nie jest wystarczającym dowodem. Konieczny jest zatem dokument potwierdzający wysokość dokonanych opłat. Mogą to być potwierdzone przez bank dowody przelewów. Może też być to roczne zestawienie zapłaconych w danym roku odsetek. Należy pamiętać, by odsetki były wyraźnie oddzielone od spłacanych jednocześnie rat kapitałowych.

Koszty opłat

Kosztem uzyskania przychodów mogą być również inne opłaty poniesione w związku z zawartą umową kredytu, takie jak koszty prowizji czy też inne opłaty związane z udzieleniem kredytu (lub pożyczki). Mówimy zatem o dodatkowych kosztach kredytu. Ponieważ brak jest bezpośredniego powiązania opłat dodatkowych (prowizji bankowych) z konkretnymi przychodami, wobec tego należy uznać, że takie opłaty dodatkowe stanowią tzw. koszty pośrednie, które zgodnie z przepisami o podatkach dochodowych będą stanowiły koszt uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.
A zatem wydatki poniesione przez podatnika w związku z prowizjami bankowymi można ująć jako koszt podatkowy w roku ich poniesienia.

Koszty usług

Identyczne zasady można stosować w przypadku zaliczania do kosztów uzyskania przychodów wydatków na nabycie innych usług związanych z zaciągnięciem na potrzeby działalności gospodarczej kredytu, tj. usług doradczych, usług prawnych oraz usług pośrednictwa. Pod warunkiem oczywiście, że zostaną w odpowiedni sposób udokumentowane.
Dowodem na to jest interpretacja podatkowa wydana 6 września 2007 r. przez naczelnika Drugiego Mazowieckiego Urzędu Skarbowego w Warszawie (nr 1472/ROP1/423-292/07/KM), w której stwierdzono, że wydatki na doradztwo finansowe mają charakter kosztów pośrednich. W stosunku do tego rodzaju kosztów doszukiwanie się ich bezpośredniej relacji z przychodami nie wchodzi w rachubę. Takie koszty, chociaż niewątpliwie związane są z przychodami, nie pozostają w uchwytnym związku z konkretnymi przychodami. Tym samym nie jest możliwe ustalenie, w którym roku (okresie) podatkowym wystąpi przychód uzasadniający potrącenie takich kosztów. Podatnik powinien zatem zaliczyć je do kosztów uzyskania przychodów w momencie ich poniesienia.
Zasada ta nie dotyczy oczywiście, o czym już wspomniałem, dodatkowych kosztów kredytu na zakup środka trwałego, jeżeli te zostały naliczone do dnia oddania takiego środka do używania.