Pensje pracowników sfinansowane z pomocy unijnej są zwolnione z podatku. Osoby, które zapłaciły podatek, mają szanse go odzyskać. Muszą jednak dokonać korekty.
Wielu podatników, których wynagrodzenia są finansowane lub współfinansowane z funduszy pochodzących z Unii Europejskiej, nie ma pewności, czy powinni płacić podatek dochodowy od tej części wynagrodzenia. Niestety, przepis, który stanowi podstawę zwolnienia dla środków pochodzących z UE, jest bardzo niejasny. Początkowo organy podatkowe odmawiały prawa do zwolnienia z uwagi na sposób dystrybucji pieniędzy. Pieniądze z funduszy pomocowych trafiały do beneficjentów za pośrednictwem budżetu państwa. W tej sytuacji organy podatkowe mówiły, że pieniądze nie pochodzą bezpośrednio z UE, więc nie jest spełniony jeden z warunków zwolnienia. Sądy administracyjne uznają, że sposób dystrybucji jest nieważny. Istotne jest to, skąd pochodzą środki.
Niestety, sporna nadal pozostaje kwestia drugiego warunku, tj. kto bezpośrednio realizuje cel programu. Sprawy, które trafiły do sądów administracyjnych I instancji, doprowadziły do rozbieżności w orzecznictwie. Obecnie przed Naczelnym Sądem Administracyjnym kształtuje się korzystna dla podatników linia orzecznicza, ale wyroków jest jeszcze mało. Zgodnie z jednym z najnowszych orzeczeń osoba zatrudniona na umowę o pracę w fundacji, która realizuje projekt finansowany pieniędzmi pochodzącymi z UE, korzysta ze zwolnienia w podatku dochodowym. Naczelny Sąd Administracyjny uznał, że pracownicy fundacji zatrudnieni na umowę o pracę bezpośrednio realizują cel programu finansowanego z bezzwrotnej pomocy. W ocenie sądu fundacja jako osoba prawna do realizacji celu musi posługiwać się kimś. Tylko gdyby fundacja zlecała wykonanie zadań pracownikom (umowy o dzieło, zlecenia itp.), nie można by zastosować zwolnienia (wyrok z 14 stycznia 2009 r., sygn. akt II FSK 1457/07, niepublikowany).
Należy jednak podkreślić, że sam korzystny wyrok sądu w innej sprawie nie gwarantuje zwrotu zapłaconego podatku. Podatnik będzie musiał wejść w spór z fiskusem, a potem skierować sprawę do sądu.

Korekta zeznania

Osoby, które zapłaciły podatek, mogą dokonać korekty zeznania. Zgodnie z przepisami korekta następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty. W praktyce oznacza to, że podatnik musi jeszcze raz wypełnić formularz zeznania rocznego. Jako cel złożenia zeznania wybiera kwadrat odnoszący się do korekty. Następnie musi odjąć kwotę wynagrodzenia, która podlegała zwolnieniu, i jeszcze raz wypełnić zeznanie. W uzasadnieniu należy wskazać, dlaczego zeznanie roczne zostało poprawione. Jeżeli organ podatkowy nie uwzględni korekty, podatnikowi przysługuje prawo do złożenia odwołania. Odwołanie wnosi się w terminie 14 dni od otrzymania decyzji. Gdyby również odwołanie nie okazało się skuteczne, podatnikowi przysługuje prawo do złożenia skargi do sądu. Skargę do sądu administracyjnego I instancji wnosi się za pośrednictwem organu w terminie 30 dni od doręczenia decyzji odwoławczej.



Interpretacja indywidualna

Dobrym sposobem na bezpieczne zainicjowanie sporu z fiskusem o prawo do skorzystania ze zwolnienia jest wystąpienie o interpretację podatkową. Obecnie interpretację indywidualną wydaje minister finansów na pisemny wniosek zainteresowanego. Do wydawania indywidualnych interpretacji minister finansów upoważnił jednak dyrektorów izb skarbowych w Bydgoszczy, Katowicach, Warszawie i Poznaniu. Wniosek o interpretację indywidualną może dotyczyć zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzeń przyszłych. We wniosku koniecznie trzeba wyczerpująco przedstawić zaistniały stan faktyczny albo przyszłe zdarzenie. Ponadto należy przedstawić własne stanowisko w sprawie oceny prawnej.
Należy przypomnieć, że wniosek o wydanie interpretacji podlega opłacie w wysokości 40 zł. Należy ją zapłacić w terminie siedmiu dni od dnia złożenia wniosku. W przypadku wystąpienia w jednym wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej odrębnych stanów faktycznych lub zdarzeń przyszłych pobiera się opłatę od każdego przedstawionego we wniosku odrębnego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego.
Jeżeli interpretacja nie będzie korzystna dla podatnika, można ją zakwestionować. Jednak przed złożeniem skargi do sądu administracyjnego trzeba w ciągu 14 dni od dnia doręczenia interpretacji zwrócić się z wezwaniem do usunięcia naruszenia prawa. Należy je wnieść na piśmie do organu, który wydał interpretację. Jeżeli organ podtrzyma swoje stanowisko, podatnik ma 30 dni na wniesienie skargi do sądu administracyjnego. Również w tym przypadku skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie się kwestionuje.
Podstawa prawna
• Art. 21 ust. 1 pkt 46 ustawy z 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (t.j. Dz.U. z 2000 r. nr 14, poz. 176 z późn. zm.).
• Art. 81 oraz art. 14b i nast. ustawy z 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2005 r. nr 8, poz. 60 z późn. zm.).
• Art. 53 i art. 54 ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi (Dz.U. nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).