Dopiero gdy dojdzie do zmian w ewidencji, może zmienić się też opodatkowanie gruntów nią objętych. Ale tylko na przyszłość, nie wstecz – orzekł NSA.
Sprawa dotyczyła spółki, na wniosek której starosta zmienił w kwietniu 2014 r. zapisy w ewidencji gruntów i budynków. Wskutek tego grunty, które wcześniej podlegały opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości, stały się rolne i leśne.
Spółka uzyskała ekspertyzę, z której wynikało, że dotychczasowe wpisy w ewidencji były niezgodne ze stanem rzeczywistym co najmniej od 2009 r. Złożyła więc korekty deklaracji za lata 2009–2014 wraz z wnioskiem o stwierdzenie nadpłaty za te lata. Uważała, że ekspertyza daje możliwość przeprowadzenia dowodu przeciwko dokumentowi, jakim jest ewidencja gruntów i budynków, i że można to zrobić z mocą wstecz.
Prezydent miasta uznał jednak, że nadpłaty nie było. Wskazał, że podstawą wymiaru podatków są dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków. Skoro zmieniła się ona dopiero w kwietniu 2014 r. to zmiana ta nie miała wpływu na wysokość podatku za lata 2009–2014.
Potwierdziło to Samorządowe Kolegium Odwoławcze w Skierniewicach. Stwierdziło, że zmiana w ewidencji wpływa na opodatkowanie gruntów spółki dopiero od 1 maja 2014 r.
Tego samego zdania były sądy obu instancji. WSA w Łodzi orzekł, że za okres przed zmianą danych w ewidencji podatnik powinien być opodatkowany na podstawie dotychczasowych danych, nawet jeżeli nie były one zgodne z rzeczywistością.
Sąd podkreślił, że nawet gdyby udowodnić niezgodność ewidencji z rzeczywistym sposobem wykorzystywania gruntu, to niczego nie zmienia w jego opodatkowaniu. Musi dojść do zmiany w samej ewidencji.
Zgodził się z tym NSA. Sędzia Bogusław Woźniak przypomniał, że zgodnie z art. 21 ust. 1 prawa geodezyjnego i kartograficznego (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 2101) podstawę wymiaru podatków lokalnych stanowią dane wynikające z ewidencji gruntów i budynków. – Aby można było uznać dany grunt za użytek rolny, musi być on w ten sposób sklasyfikowany w ewidencji. Nie można tego podważać, kwestionując ustalenia faktyczne – stwierdził sędzia Woźniak.
Podkreślił, że organ podatkowy nie może czynić samodzielnych ustaleń. Musi opierać się na zapisach ewidencji. Korzystają one też z domniemania zgodności ze stanem rzeczywistym. Zmiana może wywoływać jedynie skutki na przyszłość.
ORZECZNICTWO Wyroki NSA z 8 lutego 2018 r., sygn. akt II FSK 99-103/16 oraz II FSK 608-609/16.