Od zwracanych przedstawicielom handlowym kosztów noclegu nie pobiera się zaliczek na PIT – potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny.
Sprawa dotyczyła spółki zatrudniającej handlowców. Każdy z nich był zobowiązany do wyjazdów do kontrahentów i poszukiwania nowych klientów. Miejscem pracy określonym w poszczególnych umowach był obszar województwa lub kilku województw. Trasa często była tak rozległa, że pracodawcom opłacało się, aby przedstawiciele nocowali w drodze.
Spór z fiskusem toczył się o to, czy zwracane handlowcom koszty noclegów są dla nich przychodem ze stosunku pracy i w związku z tym czy pracodawca musi pobierać od nich zaliczki na PIT.
Spółka uważała, że nie ma takiego obowiązku, bo wydatki na noclegi mają bezpośredni związek z wykonywaniem obowiązków służbowych. Twierdziła, że noclegi są niezbędne do wykonywania zleconych handlowcom zadań. Podkreśliła, że zwraca ich równowartość wyłącznie na podstawie przedłożonych przez handlowców dokumentów i po zweryfikowaniu przez nich zasadności poniesienia wydatku.
Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi uznał, że wydatkiem związanym z pracą mogą być koszty paliwa, opłaty za przejazd płatnymi autostradami, opłaty parkingowe, ale nie noclegi. Tym samym stwierdził, że wartość zwracanych noclegów jest dla pracowników nieodpłatnym świadczeniem, a tym samym przychodem ze stosunku pracy, od którego firma powinna odprowadzać zaliczki na PIT.
Wojewódzki Sąd Administracyjny w Kielcach zgodził się ze spółką. Stwierdził, że ponoszone przez pracowników mobilnych wydatki na noclegi mają bezpośredni związek z wykonywaną przez nich pracą. W związku z tym zwrot tych wydatków nie jest dla pracowników przysporzeniem majątkowym i nie może być traktowany jako przychód ze stosunku pracy – orzekł WSA.
Tego samego zdania był NSA. Sędzia Sławomir Presnarowicz powołał się na wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 8 lipca 2014 r. (sygn. akt K7/13). Przypomniał, że zgodnie z nim za przychód pracownika uznaje się świadczenia, które spełniają łącznie trzy elementy: muszą być spełnione za zgodą pracownika, w jego interesie i muszą przynieść mu realną korzyść majątkową. Sędzia wyjaśnił, że w przypadku nocujących w trasie przedstawicieli handlowych nie może być mowy o przychodzie, bo wydatki na nocleg nie mają związku z ich prywatnymi potrzebami.
ORZECZNICTWO
Wyrok NSA z 23 lutego 2017 r., sygn. akt II FSK 233/15.