Mimo korzystnych wyroków WSA fiskus nadal żąda od rozwiązanej już spółki kapitałowej podatku od majątku rozdysponowanego między wspólników. Wskazuje na to najnowsza interpretacja dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach.
Z pytaniem wystąpiła spółka z o.o., która miała zostać zlikwidowana. Po zaspokojeniu wierzycieli jej majątek miał być rozdzielony pomiędzy wspólników.
Firma była przekonana, że przekazanie jej majątku wspólnikom nie rodzi po jej stronie obowiązku zapłaty CIT. Celem postępowania likwidacyjnego jest bowiem zakończenie działalności spółki i zwrot wniesionych wkładów, a nie generowanie przychodów – argumentowała.
Przekonywała także, że wydanie składników majątku wspólnikom nie jest odpłatnym zbyciem, ponieważ jest to świadczenie jednostronne i nieekwiwalentne. Spółka nie reguluje w ten sposób żadnego ciążącego na niej zobowiązania wobec udziałowców.
Ponadto gdyby nawet miało się okazać, że podatek trzeba zapłacić, to nie byłoby komu, ponieważ zlikwidowanej spółki i tak już by nie było. Sporządzenie sprawozdania likwidacyjnego nie pozwala nawet dłużej prowadzić ksiąg rachunkowych.
Dyrektor Izby Skarbowej w Katowicach był jednak innego zdania. Stwierdził, że podatkowe skutki wydania wspólnikom majątku spółki są takie same jak w sytuacji, gdyby spółka przekazała im pieniądze ze sprzedaży tych aktywów (a tym samym osiągnęłaby przychód do opodatkowania).
Dyrektor powołał się na uzasadnienie do projektu nowelizacji, którą od 2015 r. do ustawy o CIT wprowadzono art. 14a. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku gdy podatnik przez wykonanie świadczenia niepieniężnego reguluje w całości lub w części zobowiązanie, w tym z tytułu zaciągniętej pożyczki (kredytu), dywidendy, umorzenia albo zbycia w celu umorzenia udziałów (akcji), przychodem takiego podatnika jest wysokość zobowiązania uregulowanego w następstwie takiego świadczenia.
Dyrektor izby uznał, że przepis ten dotyczy również przekazania wspólnikom majątku likwidowanej spółki kapitałowej. Dodał – powołując się na uzasadnienie do nowelizacji – że była to tylko zmiana doprecyzowująca, jako odpowiedź na niejednolite wcześniej orzecznictwo w sprawie podatkowych skutków wypłaty – w formie rzeczowej – dywidendy i wynagrodzenia z tytułu umorzenia udziałów. Po nowelizacji nic się więc nie zmieniło – stwierdził organ.
Dyrektor izby nie odniósł się szerzej do przytoczonych przez spółkę wyroków: Naczelnego Sądu Administracyjnego z 8 stycznia 2015 r. (sygn. akt II FSK 2950/12) i Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Łodzi z 19 kwietnia 2016 r. (sygn. I SA/Łd 146/16, nieprawomocny). Wyrok NSA zapadł jeszcze przed zmianą przepisów w 2015 r. Sąd przyznał, że wydanie majątku wspólnikom w ramach likwidacji spółki, które zasadniczo jest ostatnią czynnością poprzedzającą wykreślenie spółki z rejestru, odnosi ten skutek, że z momentem jego dokonania spółka zostaje rozwiązana i ustaje jej byt jako osoby prawnej.
Na ten wyrok powołał się łódzki WSA, odnosząc się do stanu prawnego już po nowelizacji. Sąd wskazał, że przepisy kodeksu spółek handlowych o podziale majątku traktują przekazanie składników aktywów niepieniężnych na rzecz udziałowców jako czynność o charakterze jednostronnym i nieodpłatnym, a zatem niegenerującym przychodu po stronie spółki.
Podobny wyrok do wskazanego przez spółkę orzeczenia WSA w Łodzi, zapadł przed WSA w Krakowie (z 19 października 2016 r., sygn. akt I SA/Kr 943/16 oraz I SA/Kr 976/16).
Interpretacja dyrektora IS w Katowicach z 12 stycznia 2017 r. nr 2461-IBPB-1-3.4510.983.2016.2.JKT